Եթե երեխան սովորականից շատ է լացում

Բոլոր փոքրիկներն էլ օրվա ընթացքում լաց են լինում: Նրանք միայն այդպես կարող են ցույց տալ, որ ինչ-որ բանի կարիք ունեն՝ քաղցած են, քնել են ուզում, տակաշորերը թաց են կամ կեղտոտ, մրսում են, շոգում են կամ էլ պարզապես ուզում են, որ իրենց գրկեն և ուշադրության արժանացնեն: Մայրերը հաճախ երեխայի լացի ձայնից կարող են որոշել լացի պատճառը և երեխայի պահանջը բավարարելով՝ հանգստացնել նրան: Սակայն ոմանց դա դժվարությամբ է հաջողվում, և հաճախ պատճառը բնավ էլ այն չէ, որ նրանք ավելի վատ են հասկանում իրենց երեխայի պահանջները կամ քիչ ուշադրություն են դարձնում նրան: Պարզապես երեխաները, ծննդյան պահից սկսած, շատ տարբեր են:

Եթե փոքրիկը լաց է լինում անմխիթար և սրտաճմլիկ, և, չնայած ծնողի բոլոր ջանքերին, չի հաջողվում նրան հանգստացնել, անհրաժեշտ է դիմել բժշկի: Հնարավոր է, որ երեխան հիվանդ է և որևէ շրջանում ցավ ունի կամ էլ պարզապես «կոլիկա» ունի:

Ի՞նչ է կոլիկան

Կոլիկան սովորաբար ի հայտ է գալիս երեխայի 2 շաբաթական հասակում և առավելագույն արտահայտվածության է հասնում 6-8 շաբաթականում, որից հետո աստիճանաբար մեղմանում է և 3-4 ամսական հասակում ինքնուրույն անցնում է: Այն հաճախ հանդիպող երևույթ է և վտանգավոր չէ երեխայի առողջության համար: Կոլիկայի պատճառները դեռևս լիովին պարզաբանված չեն, սակայն մի բան պարզ է. կոլիկան բուժման կարիք չունի և երեխայի առողջության վրա բացասական հետևանքներ չի թողնում:

Ինչպե՞ս է արտահայտվում կոլիկան

Կոլիկա ունեցող երեխաները միանգամայն առողջ են, լավ են աճում և զարգանում, սակայն նրանց դժվար է հանգստացնել: Որոշ երեխաներ անհանգիստ են օրվա բոլոր ժամերին և հաճախ են լաց լինում. նրանք դյուրագրգիռ են, քունն անհանգիստ է, ձայնի հնչերանգը՝ բարձր, ուտելուց հետո չեն հանգստանում, հաճախ փսխում են: Մյուսները պարբերաբար երկարատև լացի նոպաներ են ունենում, որոնք սովորաբար սկսում են երեկոյան ժամը 5-8-ի ընթացքում: Օրվա մյուս ժամերին նման երեխաների պահանջները բավարարելը և նրանց հանգստացնելը հեշտ է, և նրանք, ընդհանուր առմամբ, ավելի շատ լաց չեն լինում, քան մյուսները:

Ի՞նչ կարող են անել ծնողները

Հետևյալ խորհուրդները կարող են օգնել ծնողներին՝ հաղթահարելու այս դժվարությունը:

• Փորձեք կատարել երեխայի ցանկությունները. հնարավոր է՝ քաղցած է կամ մրսում, կամ ցանկանում է, որ իրեն գրկեն, զբաղվեն իրենով, կամ էլ ընդհակառակը, հոգնած է և ուզում է քնել:[A2] 
• Սահմանափակեք հյուրերի քանակը երեկոյան ժամերին. փորձը ցույց է տալիս, որ որոշ երեխաներ այդ դեպքում ավելի քիչ են լաց լինում:
• Երբեմն երեխան կարող է հանգստանալ որևէ միօրինակ ռիթմիկ խթանից կամ ձայնից (օրորելուց, երաժշտությունից, սրտի բաբախի ձայնից, մեքենայով կամ սայլակով զբոսանքից):
• Փորձեք որովայնի շրջանում մերսում կատարել, ոտքերին կամ փորիկին տաք ջեռակ դնել (ջրի ջերմաստիճանը պետք է լինի ոչ բարձր, քան 40 °C) կամ երեխայի համար տաք լոգանք կազմակերպեք:
• Օրվա ընթացքում երեխային հաճախ գրկեք և մեղմիկ զրուցեք նրա հետ. դա կարող է նվազեցնել լացը:
• Հաճախ երեխաներին դուր է գալիս, երբ իրենց պահում են բերանքսիվայր և մեղմորեն օրորում են: Պետք չէ մտահոգվել, թե այդպիսի երեխային «երես եք տալիս». այդ տարիքում դա հնարավոր չէ:
• Եթե մայրը կրծքով է կերակրում փոքրիկին, պետք է իր սննդի օրաբաժնում սահմանափակի կովի կաթի և կոֆեինի, ինչպես նաև ցանկացած այլ սննդի քանակությունը, որը, իր կարծիքով երեխայի անհանգստության պատճառ է դառնում: Եթե նման փոփոխությունը նկատելիորեն չի օգնում, ապա կարելի է անցնել սովորական օրաբաժնի:
• Արհեստական սնուցման ժամանակ երբեմն կարիք է լինում փոխել կաթնախառնուրդը, սակայն պետք է նկատի ունենալ, որ կաթնախառնուրդի բազմակի փոփոխությունները կարող են ավելի բարդացնել վիճակը: Կաթնախառնուրդի փոփոխությունը միշտ պետք է կատարել միայն բժշկի խորհրդով և նրա հսկողությամբ:
• Ցանկալի է, որ երբեմն խնամքը հանձնարարվի ընտանիքի անդամներից որևէ մեկին, որպեսզի մայրը հնարավորություն ունենա մի փոքր հանգստանալու: Եթե երեխան անհանգիստ է գիշերային ժամերին, և ծնողը զրկվում է քնից, ապա նա պետք է փորձի քնել օրվա այն ժամերին, երբ երեխան է քնում. դա նրան հնարավորություն կտա վերականգնել ուժերը: Ծնողի անհանգստությունը միշտ փոխանցվում է երեխային:
• Հաճախակի խորհրդակցեք բժշկի հետ, որպեսզի համոզվեք, լացն այլ պատճառ չունի: Սակայն հարկավոր է հիշել, որ կոլիկայի բուժման արդյունավետ և անվտանգ դեղորայք չկա: Պետք է, խուսափել անհարկի միջամտություններից, որոնք ոչ մի օգուտ չեն բերի, այլև լրջորեն կարող են վնասել երեխայի առողջությանը:

Հնարավոր է նաև, որ ծնողը մեղքի, անօգնականության կամ զայրույթի զգացում ունենա, կամ էլ ճչացող երեխայի լացի հետևանքով առաջացած զայրույթը համարի վատ ծնող լինելու նշան: Այդ զգացմունքները բնական են և, բարեբախտաբար, կարճատև են, ինչպես կոլիկան: Կոլիկան փորձության շրջան է ողջ ընտանիքի համար, և ընտանիքի անդամները պետք է այն միասին հաղթահարեն: